Sytuacja na Ukrainie jest trudna, wiemy o tym wszyscy. Ostania rozmowa telefoniczna (dziękuję pani Kasiu!) dała mi do zrozumienia, że dylemat nasz – rodziców – tkwi również w myśleniu o tym czy i jak rozmawiać z dziećmi o tych wydarzeniach. Nie ma co ukrywać, że największy niepokój budzi poczucie niepewności. Żeby oswoić strach trzeba skutecznie przesortować natłok informacji i przemyśleć sposób ich przekazania. Najważniejsze w tej sytuacji jest to, aby tej niewiedzy nie zastępować domysłami.
Komunikaty kierowane do dzieci nie powinny brzmieć: słuchaj, bombardują kraj naszych sąsiadów, na ulicach giną ludzie. A raczej biorąc pod uwagę wrażliwość dziecka zapytać: czy chcesz o coś zapytać w związku z sytuacją, która dzieje się na Ukrainie? Co cię w tej sytuacji martwi?
Pamiętajcie, jeśli my, dorośli, odpowiedzialni za dzieci nie poruszymy tematu to nie będzie oznaczało, że go po prostu nie ma. Dzieci słyszą urywki rozmów, czują nasz strach, niepokój, a w szkołach rozmawiają o tym co usłyszeli. Co ważne: w każdej kryzysowej sytuacji istotnym jest, aby czuć, że nie jest się w niej samemu.